Θυμάμαι όταν πρωτομπηκα σε σκοτεινό θάλαμο: το κόκκινο φως, η μυρωδιά από τα χημικά, η φωτογραφία που αρχίζει και διαγράφεται μετά από μερικά λεπτά αφού το φωτογραφικό χαρτί βουτηχτεί στο λουτρό του εμφανιστή, η κρεμασμένη από τα μανταλάκια τελική φωτογραφία. Χαμένη τέχνη πλέον η εμφάνιση και η εκτυπωση, όλα εύκολα με το ψηφιακό με το πάτημα ενός κουμπιού, αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την εμπειρία του σκοτεινού θαλάμου και για να είμαι ειλικρινής τίποτα δε συγκρίνεται με μια εκτύπωση κλασικού ασπρόμαυρου φιλμ, αισθητικά απλά δε μπορεί να συγκριθεί με το ψηφιακό και μετά ολόκληρη η διαδικασία το κάνει αποτέλεσμα μόχθου και τέχνης και όχι ωρών μπροστα σε μια οθόνη υπολογιστή. Έβαζα μουσική και ξέχναγα να βγω από το μικρό αυτοσχέδιο θάλαμο που είχα στήσει φτάνοντας στις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά δε με ένοιαζε καθόλου και τώρα παρά την ευκολία μου λείπει αφόρητα αυτή η σχεδόν μαγική τελετουργία με το μοναδικό αποτέλεσμα και την αίσθηση ότι βαδίζεις στα χνάρια δασκάλων συνεχίζοντας μια φωτογραφική παράδοση ενός αιώνα.
-
Προστεθείτε στους 110 εγγεγραμμένους.
ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
ΕΝΑ SITE ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΕΧΝΕΣ & ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Ο Belbo βουτάει στη θάλασσα της κουλτούρας ανασύροντας μόνο τα καλύτερα από: Κινηματογράφο, Μουσική, Συναυλίες, Παραστάσεις, Βιβλία, Τέχνη
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ SITE
ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΟΥ BELBO